Het ware verhaal van de Pasteis de nata

Pastéis de nata zijn gebakjes vinden hun oorsprong in de katholieke kerk, wie had dat kunnen weten? Het recept heet Pastéis de Belém en werd al voor de 18e eeuw gemaakt door katholieke monniken in het klooster van de heilige Maria van Bethlehem, in Lissabon.

Kloosters gebruikten in die tijd grote hoeveelheden eiwitten voor de religieuze gewoonten. DUS wat moesten ze doen met al die eidooiers?

Het was vrij gebruikelijk voor kloosters in Portugal om de overgebleven eidooiers te gebruiken om cakes en gebak te maken, wat resulteerde in de verspreiding van zoete gebakrecepten door het hele land, zelfs tot op de dag van vandaag.

Met de ontbinding van religieuze ordes en de sluiting van kloosters als gevolg van de revolutie van 1820, begonnen de monniken pastéis de nata te verkopen in een nabijgelegen suikerraffinaderij om inkomsten te genereren. In 1834 werd het klooster gesloten en het recept verkocht aan de suikerraffinaderij, waarvan de eigenaren in 1837 de Fábrica de Pastéis de Belém openden . De nazaten zijn tot op de dag van vandaag nog steeds eigenaar van het bedrijf.

Sinds de opening van Fábrica de Pastéis de Belém wordt het originele recept dat de pastel de nata-variëteiten inspireerde , bewaard in een geheime kamer. De Fábrica de Pastéis de Belém is daarom de enige plek op aarde die het originele gebak produceert dat de inspiratie vormde voor vele variaties die algemeen bekend staan als "pastéis de nata"; de winkel ligt op slechts drie minuten lopen van het Jerónimos-klooster.

De winkel biedt zowel afhaal- als sit-in-services en verkoopt een verbazingwekkende hoeveelheid van 20.000 pastéis per dag.

In 2009 noemde The Guardian pastéis de Belém als een van de 50 "beste dingen om te eten" ter wereld. In 2011, na het resultaat van een openbare stemming, werd het gebak aangekondigd als een van de zeven wonderen van de gastronomie van Portugal, waardoor het verder werd bevestigd als een van de populairste nationale gerechten van het land.